Waarom Petra stopte met werken om een jaar lang door de Bijbel te kruipen.

Hoe kom je dan tot het schrijven van dit boek?

‘Van mijzelf ben ik heel observerend en gedetailleerd van karakter. Subtiele patronen opmerken en analyseren hoort bij mijn werk als chemicus, maar ook bij mijn leven als mens, als gelovig mens. Dus het past bij mij om de Bijbel op deze manier door te spitten. En ik heb het verwerkt in een boek om de Bijbel ook dichterbij anderen te brengen. Ik heb altijd al veel gesprekken gehad met anderen over geloof en levensvragen. Ik merkte bij veel mensen gemis, een verlangen naar een voller leven, en tegelijk moeite om te zien hoeveel de Bijbel daarin te bieden heeft. Veel mensen in mijn omgeving zijn het geloof kwijtgeraakt, en ik begeleidde mensen in die worstelingen. Hopelijk is dit boek een voorbeeld van hoe je het een met het ander kunt integreren.’

Dat opmerkzame karakter heeft ook een keerzijde voor Petra.  Ze heeft veel behoefte aan verstilling. Ze las de Bijbel van voor tot achter omdat ze daar zin in had, maar ook omdat ze troost zocht in de traagheid die dan op je afkomt.

Waarom vond je het zo belangrijk om te vertragen?

‘De Bijbel staat vol met verhalen van mensen die moeten wachten. Denk aan Abraham, het volk Israël, David, Jezus. Ikzelf vind het ook moeilijk om te wachten. Geduld is ook niet mijn sterkste kant. Ik kan goed zien dat er zoveel mis gaat, dat er maar geen verbetering optreedt. Dat het maar voortduurt. Je wilt mensen een duwtje in de goede richting geven. Je voelt je machteloos dat mensen niet veranderen. Je kan heel veel niet beïnvloeden. Dat is moeilijk om aan te zien omdat ik me erdoor laat raken. Dan is het leven best een hele opgave. Hoe ben ik oké met een wereld die dat niet is?’

Mooi, ik proefde dat ook in je observaties over Numeri. Daar merk je op dat de oorspronkelijke Hebreeuwse titel van Numeri “In de woestijn” is en dat dit niet alleen voor het volk Israël gold maar ook voor God. Dat ontroerde je. Wat sprak je daar zo in aan?

‘God gaat zelf ook in de woestijn wonen. Hij houdt het uit met Israël. Dat heeft me ook geholpen de last van het “in de woestijn zijn” te verdragen. Meer nog het heeft me ook nieuwe kracht gegeven en me moediger gemaakt. Hoe meer ik de Bijbel las, hoe meer ik me bemoedigd voelde door al die verhalen en lessen over het leren uithouden en juist daarin actief het goede te doen. Ook Jezus hamert er voortdurend op om ermee te rekenen. Het verraste me wel dat het zo sterk door de Bijbel verweven was.’

“Wat me raakte is dat God in de Bijbel voortdurend mensen aanspreekt en aanmoedigt zelf initiatief te nemen.”

Hoe gaf je dat dan nieuwe moed?

‘Ik ben opgevoed om me in te zetten en het goede te doen. Toch proefde ik ook een bepaalde passiviteit in de kerk. Soms was het wel heel erg veel omhoogkijken zonder zelf te kijken waar God ons inschakelt. Hier is het allemaal ingewikkeld, zo was de gedachte, maar eenmaal wordt het goed. Tot die tijd moet je het uithouden. Wat me raakte is dat God in de Bijbel voortdurend mensen aanspreekt en aanmoedigt zelf initiatief te nemen. Leven in de woestijn is niet alleen iets wat er nou eenmaal bij hoort, maar ook iets waartoe je geroepen bent omdat je júist daar zelf een bron kunt zijn.

Wat is het dierbaarste wat je meeneemt uit je jaarlang Bijbellezen?

‘De Geest was voor mij altijd de meest nabije en de meest concrete vorm van God. Het concept ‘geest’ is wel vaag, maar de uitwerking zie en voel je elke dag. De hele Bijbel draait om bezieling en tot leven komen, en dat vat zich samen in de Geest. Toch realiseerde ik me tijdens dit jaar dat ik desondanks nog een soort misplaatste bescheidenheid had. Ik dacht en bad wel vanuit de overtuiging dat God ín mij is, maar aan het eind schakelde ik altijd weer terug naar of God mét mij wil zijn. Vlak náást mij dus, in plaats van letterlijk ín mij. Beleefd bedoeld, maar toch zette ik God daarmee weer op een afstand. Nu heb ik dat veranderd en ik merk een verbazend verschil. Ik ben sterker, energieker, moediger.

Je zegt aan het slot in je boek dat geloven niet gaat over oogkleppen maar over het hebben van een kompas.  Vat dat samen wat je met dit boek wil laten zien?

‘Ja, inderdaad. Ik hoor mensen pijnlijk vaak praten over geloof als iets doms en naïefs. Er worden dingen gezegd als: “Je sluit je op in je eigen bubbel om jezelf te beschermen tegen de gevaren van de wereld. Geloven is wegkijken van de werkelijkheid omdat je de wereld niet aankan.” Maar geloven is allesbehalve dat. Het gaat er juist om dat je de realiteit van hier en nu onder ogen ziet en welbewust zoekt naar een vruchtbare weg vooruit. God schakelt al je ogen in!’

– Chris van Zwol

Delen via Facebook, Whatsapp of kopieer de link:

URL is succesvol gekopieerd!