Ze moest even ‘diep graven’ want Jannie was vrijwilligster van 1986 tot 2000. En ondertussen was er al weer zoveel gebeurd… “Maar ik weet nog dat ik deze periode genoten heb van de contacten!”, lacht ze. “Ik heb altijd de luisteraars- en donateursregistratie bijgehouden. Het bestand met plaatselijke correspondenten en de verzendadressen. De bandjes rouleerden via de plaatselijke correspondenten onder de luisteraars en een aantal van hen kregen de bandjes rechtstreeks toegezonden. En die gegevens moesten allemaal up to date gehouden worden”, legt Jannie uit. “De mutaties kwamen bij mij binnen. De mutatieformuliertjes vulde ik in en stuurde deze op naar Nedag. De luisteraars, donateurs en medewerkers kregen dan de infobulletins toegestuurd op het goede adres.”

Dit administratieve gedeelte werd toen nog bij Nedag Beheer (uitgever Nederlands Dagblad) verzorgd. Later ontving Jannie een computer van de Luisterpost en kon zij zelf de bestanden bijhouden. “Eens in de zoveel tijd stuurde ik dan een streamtape op naar Nedag. Verder moesten er etiketten gemaakt worden met adresgegevens voor de infobulletins. Ik kan me nog goed herinneren hoe eens de printer, waaruit de hele ketting etiketten rolde, niet meer te stoppen was. Het bleef maar doorgaan, ook ’s nachts nog. Toen hebben we wel even in de stress gezeten, hoor!”, lacht Jannie.
Ze werd ook altijd uitgenodigd voor de districtsvergaderingen. Daar kwamen de districtscorrespondenten en verzendadressen bij elkaar. “Daar deelde ik de lijsten uit waarop de plaatselijke correspondenten en de luisterraars per district stonden vermeld. En dat vonden ze natuurlijk erg prettig, want dan hadden zij ook alle gegevens weer helemaal up to date. Eén keer in het jaar hadden we op zaterdag een landelijke vergadering, vaak in Amersfoort, waar ik notuleerde. Ja, ik heb mijn werk met plezier gedaan en veel gezellige momenten meegemaakt met anderen.”
In 2000 kreeg ze een betaalde baan, de administratie ging toen naar het G-gebouw: een mooie gelegenheid om na 14 jaar te stoppen met het werk bij de Luisterpost. “Maar als ik mensen hoor spreken over de Luisterpost, bijvoorbeeld omdat ze opmerken dat zo’n stichting in deze tijd niet meer nodig zou zijn… dan ga ik er meteen tegenin! Door de ontzettend mooie reacties van luisteraars die hun waardering uitten, weet je dat het goed en fijn is dat mensen kunnen blijven meeleven met alles wat er op kerkelijk gebied gebeurt! Daarom wens ik De Luisterpost nog vele vruchtbare en innovatieve jaren toe zodat mensen betrokken kunnen blijven bij het kerkelijk en christelijk leven.”